Ks. Dominik Kiełb ur. 05.08.1991 roku w Rzeszowie. Pochodzi z parafii pw. Ignacego Antiocheńskiego i Maksymiliana Kolbe w Łowisku. Ukończył Liceum ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Sokołowie Młp. Obronił pracę magisterską pt.: Eucharystia w życiu duchowym błogosławionego Karola de Foucauld napisaną na seminarium z teologii duchowości pod kierunkiem ks. dra Pawła Synosia. Praktykę diakońską odbył w parafii Nienaszów.
Wiekuisty Bóg Ojciec, Syn i Duch Święty jako doskonała Wspólnota Miłości, chciał podzielić się z człowiekiem szczęściem istnienia. Przed wiekami stworzywszy cały wszechświat, a w nim ukochanego człowieka - Adama dał tego najlepszy wyraz. Uczynił to z miłości, bez jakiejkolwiek interesowności, wobec czego pragnął, by ten człowiek, świadom jego niemocy, w żaden ludzki sposób wynagrodzenia owego daru, będzie Mu służył, przebywał stale we wspólnocie z Nim. Stwórca wiedział, iż tylko w ten sposób Adam będzie mógł osiągnąć szczęście, które od początku było jego powołaniem i przeznaczeniem. Człowiek, jednak jako słabe stworzenie uległ pokusie demona i odrzucił Boga. Doskonale obrazuje to Biblia wskazując, iż pierwsi rodzice stanęli na środku ogrodu zrywając owoc z drzewa poznania dobra i zła, a tym samym usunęli z Raju Boga jako Prawodawcę i Centrum świata.
To straszne wydarzenie z dziejów ludzkości wskazuje paradoksalnie jeszcze bardziej na miłość Boga, gdy popatrzymy na nie w świetle Wydarzenia Jezusa Chrystusa ? Logosu odwiecznie zradzanego przez swego Ojca, który postanowił posłać Swego Syna na ziemię, by Ten przywrócił wielką godność właściwą dzieciom Boga. Chciał w ten sposób przywrócić im naturę, którą posiadali przed grzechem pierworodnym.
Ten krótki wstęp ukazuje nam wielką Miłość Stwórcy, która w sposób szczególny się Objawiła w Jezusie. Właśnie w takiego Jezusa wierzę. On Pan wszechświata przyszedł w ludzkiej naturze i jako prawdziwy Bóg ? Człowiek, posłuszny woli Ojca Niebieskiego Odkupił mnie grzesznika. Jezus objawił mi także prawdziwe oblicze Boga przez Słowo, którym jest On Sam. Ten obraz Stwórcy mogę, dzięki Jego dobroci, codziennie odkrywać i każdego dnia nim się zachwycać na nowo.
Jezus ukazuje mi wielką godność jaką posiadam. On przyszedł umrzeć za wszystkich ludzi. Nie mogę jednak patrzeć to dzieło Odkupienia tylko na sposób uniwersalny. Potrzebuję spojrzenia bardzo indywidualistycznego, wszak dopiero wówczas mogę dostrzec jak wielkiego dzieła Pan dokonał dla mnie, patrząc na Jego śmierć krzyżową, bowiem w takim kontekście ukazuje mi wartość jaką ma dla niego konkretna osoba. Tylko ludzie, a ja pośród nich patrząc na Boga jako kogoś kto ofiarowuje im swoją bezinteresowną miłość mogą tworzyć wspólnotę, w której przebywanie daje prawdziwą radość, chęć poświecenia siebie dla drugich, pomocy bliźnim.
Jezus z Nazaretu uczy mnie także rozmienia otaczającej mnie rzeczywistości. Rację ma Jan Paweł II mówiąc, iż człowiek bez odniesienia do Mistrza z Nazaretu nie może zrozumieć siebie i innych, swego życia, trwania, pracy, nauki, poświęcenia dla innych, trudu funkcjonowania w rodzinie, życia kapłańskiego, kleryckiego. Życie bez Jezusa i przesłania Ewangelii jest bezsensem. To Jezus nadaje bytowaniu na ziemi cel, wiara w niego, wiara w życie wieczne z Nim na wiecznej Uczcie Baranka po śmierci, której w swej dobroci przedsmak pozostawił nam na ziemi. Jest nią Eucharystia, szczególne miejsce zjednoczenia i spotykania się z Panem.
Wierzę w Jezusa Pana ? Kyriosa. Który jest pełen czułości i miłosierdzia, lecz także jest Władcą, Panem całego stworzenia. Posiada wielką władzę. On jest tym przed którym zegnie się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. Lecz mimo faktu tak wielkiej mocy, iż przez skinienie może unicestwić cały wszechświat jest cichym i pokornym Sługą Jahwe. Będąc tak pokornym Barankiem pragnie bym i ja także służył w zwyczajnej codzienności moim bliźnim których pozwala mi spotkać na drodze mojego życia i zbudować się ich wiarą, miłością i nadzieją życia wiecznego.
Te kilka poszarpanych myśli o Bogu i Jezusie są bardzo nikłym odbiciem, myślę nie tylko mojej wiary, lecz także innych ludzi. Wiara jest przede wszystkim rzeczywistością bardzo dynamiczną i żywą przez co trudno ją wyrazić i opisać. Każdego dnia wzrasta podczas mojej modlitwy przed Panem, kiedy podobnie jak Jan trwam na piersi Jezusa, a maleje kiedy odrzucam Jego Słowo i drugiego człowieka.
Posumowaniem tej refleksji niech będą słowa abp. Bruno Forte wypowiedziane do Jana Pawła II i pracowników Kurii Rzymskiej podczas ich rekolekcji Wielkopostnych: ""Człowiek jest biednym ateistą, który każdego dnia budząc się o poranku próbuje uwierzyć na nowo?.
Zdjęcia za święceń diakonatu w diecezji rzeszowskiej, których udzielił biskup rzeszowski Jan Wątroba dnia 16 maja 2015 r. o godz. 10.00 w katedrze rzeszowskiej:
