Eliasz -Prorok z Tiszby w Gileadzie, działał w czasach Achaba i Izebel w Królestwie Północnym Izraela. Opowiadania o Eliaszu ukazują jego wielkość (1 Krl 17-2 Krl 2), co dokumentują liczne doniesienia o cudach.
Znaczenie Eliasza polega na tym, że opowiedział się - w czasach duchowego zwiedzenia - za Jahwe, a przeciw kultowi Baala, który upowszechniała królowa. Decyzję złożył na lud i wezwał pogańskich kapłanów na sąd Boży na górze Karmel (1 Krl 18). Jego wędrówka na górę Horeb była pewnym znakiem: lud powinien znów wrócić do początków, do objawienia Boga na górze Synaj (1Krl 19).
Wg 2 Krl 2,11 Eliasz został wzięty do nieba skąd powróci przed dniem Pana. Ta nadzieja istniała w okresie przed przyjściem Chrystusa na świat oraz później (por. Syr 48,10-12); w Mk 9,13 częściowo przeniesiona na Jana Chrzciciela (por. także J 1,21). Eliasz ukazał się podczas przemienienia Jezusa; był wzywany jako świadek (Mk 15.35; Mt 27,47.49) oraz został przedstawiany jako przykład nieustannej modlitwy (zob. Jk 5,17).
Źródło: Mała Encyklopedia Biblijna. Dom Wydawniczy "ASLAN" Kraków 1995